حکایت ...

کودکی ها

کودکی هایم اتاقی ساده بود
قصه ای ، دور ِ اجاقی ساده بود
شب که می شد نقشها جان می گرفت
روی سقف ما که طاقی ساده بود
می شدم پروانه ، خوابم می پرید
خوابهایم اتفاقی ساده بود
زندگی دستی پر از پوچی نبود
بازی ما جفت و طاقی ساده بود
قهر می کردم به شوق آشتی
عشق هایم اشتیاقی ساده بود
ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود 

  پی نوشت یک : در حسرت یک دعای کودکانه می سوزم
کاش در باور ناباوری این روزهای سخت ، می توانستم با خیال کودکی ام
به بی نهایت فراموشی ام برسم

پی نوشت دو :
خسته ام
خسته
.
.
.
تا بعد