سلام هر چيزي كه هست، اسمي خاص از اسمهاي بيشمار خداوند است. همه اسمهاي خداوند مسمّايي واحد دارند. آن مسمّاي واحد، خداست. آن مسمّاي واحد تويي. پرنده اي كه صبح لب بام تو مي نشيند، يكي از اسمهاي خداوند است. اسمي از اسمهاي تو. تو با ديدن آن پرنده، اسمي از اسمهاي خداوند را صدا مي زني؛ خود را صدا مي زني. چشم تو مدام به چيزها مي افتد، بنابراين تو مدام خدا را مي خواني، بي آنكه خود بداني. او مدام در برابر چشمان تو ظاهر مي شود، بي آنكه تو متوجه شوي! اما خود را نمي بيني! خواب از بند خاك رها مي شود، در رگهاي درخت جاري مي شود، و در برگهاي سبز بيشمار مي رقصد. يا علي .